念奴娇（寿王守母）

念奴娇（寿王守母）原文：

（2）这首词写听雨失眠之愁情。全词通篇不出“雨”字，而全是夜雨之声，愁人之情见于言外，极尽含蓄蕴藉、深沉委婉之致。前一首中“一声声”见雨之稠密，“一更更”见雨不断绝，而失眠者侧耳倾听、长夜难熬的意态就暗示出来了。“窗外芭蕉 ”因雨击声而显其存在，又写出雨声之响亮呼应“声声”字 ；“窗里灯”点“夜”，体现“更更”意 。写“灯”写“芭蕉”，俱是写雨之影响。“ 此时无限情”亦因雨而兴发了“ 梦难成”，本来就愁苦，那堪风雨助人凄凉，平生心事一时百端交集，故觉“恨难平”。这雨不管“愁人”喜听也罢，“不喜听”也罢，只是下个不停，“空阶滴到明”。阶无人曰“空”，强调空，也是突出离人寂寞孤苦之感，而那“愁人”肯定也是一夜未眠，否则怎会知道雨一直下到天明呢？
渔人方问此何乡，众颦眉、皆能深诉。元是避嬴秦，共携家来住。
那堪愁苦节，远忆边城儿。
芦花远映钓舟行，
“麻苎衣衫鬓发焦”一句，抓住“衣衫”、“鬓发”这些最能揭示人物本质的细节特征，简洁而生动地刻画出寡妇那贫困痛苦的形象：身着粗糙的麻布衣服，鬓发枯黄，面容憔悴，肖其貌而传其神。从下文“时挑野菜”、“旋斫生柴”的描写来看，山中寡妇应该还是(...)
“西风”三句，言词人在白鹤江边送翁五峰回京城临安。而鹤江在临安东南面，遇“西风送行舟”，逆风而行，只得暂时回岸边停靠。“舣”，即整舟向岸也。《文选·蜀都赋》（左思）：“试水客，舣轻舟。”刘注引应劭曰：“舣，正也；南方俗谓正船回湾处为舣。”舟回岸暂停，老友就可以暂时不走，这是词人内心所企盼的事。“新浴”两句。“红衣”，指荷花。言荷花，莲叶在江岸边摇曳，如女郎之新浴娇艳；流水受荷叶掩映而呈绿色，荷香随流水而飘向远方。此虽是描述行舟暂泊之处的景色，也含有热土难离的挽留之意在。“应是”三句。“离宫”，苏州本是吴国都城，城外虎丘馆娃宫等处都曾是吴王离宫，所以这里的“离宫”，当指翁停舟暂住之处所。言词人在城外原吴王旧日离宫遗址送别翁五峰，依依不舍，相对伫立，直到月芽升空。“小帘钩”，指新月。
全词节奏鲜明，韵脚鲜明，读来朗朗上口，其中画面感十足，于乐曲搭配更见绝妙，实为不可多得的佳作，无怪乎清代陈廷焯《词则·别调集》中评价本词“清绝、高绝，不许俗人问(...)
这首词以清笔写浓愁，以健笔写深哀，故感情真切而不流于颓表，符合白石词中和的特色。陈廷焯《白雨斋词话》评论说：“声情激越，笔力精健，而意味仍是和婉，哀而不伤，真词圣也(...)

念奴娇（寿王守母）拼音解读：

（2）zhè shǒu cí xiě tīng yǔ shī mián zhī chóu qíng 。quán cí tōng piān bú chū “yǔ ”zì ，ér quán shì yè yǔ zhī shēng ，chóu rén zhī qíng jiàn yú yán wài ，jí jìn hán xù yùn jiè 、shēn chén wěi wǎn zhī zhì 。qián yī shǒu zhōng “yī shēng shēng ”jiàn yǔ zhī chóu mì ，“yī gèng gèng ”jiàn yǔ bú duàn jué ，ér shī mián zhě cè ěr qīng tīng 、zhǎng yè nán áo de yì tài jiù àn shì chū lái le 。“chuāng wài bā jiāo ”yīn yǔ jī shēng ér xiǎn qí cún zài ，yòu xiě chū yǔ shēng zhī xiǎng liàng hū yīng “shēng shēng ”zì ；“chuāng lǐ dēng ”diǎn “yè ”，tǐ xiàn “gèng gèng ”yì 。xiě “dēng ”xiě “bā jiāo ”，jù shì xiě yǔ zhī yǐng xiǎng 。“ cǐ shí wú xiàn qíng ”yì yīn yǔ ér xìng fā le “ mèng nán chéng ”，běn lái jiù chóu kǔ ，nà kān fēng yǔ zhù rén qī liáng ，píng shēng xīn shì yī shí bǎi duān jiāo jí ，gù jiào “hèn nán píng ”。zhè yǔ bú guǎn “chóu rén ”xǐ tīng yě bà ，“bú xǐ tīng ”yě bà ，zhī shì xià gè bú tíng ，“kōng jiē dī dào míng ”。jiē wú rén yuē “kōng ”，qiáng diào kōng ，yě shì tū chū lí rén jì mò gū kǔ zhī gǎn ，ér nà “chóu rén ”kěn dìng yě shì yī yè wèi mián ，fǒu zé zěn huì zhī dào yǔ yī zhí xià dào tiān míng ne ？
yú rén fāng wèn cǐ hé xiāng ，zhòng pín méi 、jiē néng shēn sù 。yuán shì bì yíng qín ，gòng xié jiā lái zhù 。
nà kān chóu kǔ jiē ，yuǎn yì biān chéng ér 。
lú huā yuǎn yìng diào zhōu háng ，
“má zhù yī shān bìn fā jiāo ”yī jù ，zhuā zhù “yī shān ”、“bìn fā ”zhè xiē zuì néng jiē shì rén wù běn zhì de xì jiē tè zhēng ，jiǎn jié ér shēng dòng dì kè huà chū guǎ fù nà pín kùn tòng kǔ de xíng xiàng ：shēn zhe cū cāo de má bù yī fú ，bìn fā kū huáng ，miàn róng qiáo cuì ，xiāo qí mào ér chuán qí shén 。cóng xià wén “shí tiāo yě cài ”、“xuán zhuó shēng chái ”de miáo xiě lái kàn ，shān zhōng guǎ fù yīng gāi hái shì (...)
“xī fēng ”sān jù ，yán cí rén zài bái hè jiāng biān sòng wēng wǔ fēng huí jīng chéng lín ān 。ér hè jiāng zài lín ān dōng nán miàn ，yù “xī fēng sòng háng zhōu ”，nì fēng ér háng ，zhī dé zàn shí huí àn biān tíng kào 。“yǐ ”，jí zhěng zhōu xiàng àn yě 。《wén xuǎn ·shǔ dōu fù 》（zuǒ sī ）：“shì shuǐ kè ，yǐ qīng zhōu 。”liú zhù yǐn yīng shào yuē ：“yǐ ，zhèng yě ；nán fāng sú wèi zhèng chuán huí wān chù wéi yǐ 。”zhōu huí àn zàn tíng ，lǎo yǒu jiù kě yǐ zàn shí bú zǒu ，zhè shì cí rén nèi xīn suǒ qǐ pàn de shì 。“xīn yù ”liǎng jù 。“hóng yī ”，zhǐ hé huā 。yán hé huā ，lián yè zài jiāng àn biān yáo yè ，rú nǚ láng zhī xīn yù jiāo yàn ；liú shuǐ shòu hé yè yǎn yìng ér chéng lǜ sè ，hé xiāng suí liú shuǐ ér piāo xiàng yuǎn fāng 。cǐ suī shì miáo shù háng zhōu zàn bó zhī chù de jǐng sè ，yě hán yǒu rè tǔ nán lí de wǎn liú zhī yì zài 。“yīng shì ”sān jù 。“lí gōng ”，sū zhōu běn shì wú guó dōu chéng ，chéng wài hǔ qiū guǎn wá gōng děng chù dōu céng shì wú wáng lí gōng ，suǒ yǐ zhè lǐ de “lí gōng ”，dāng zhǐ wēng tíng zhōu zàn zhù zhī chù suǒ 。yán cí rén zài chéng wài yuán wú wáng jiù rì lí gōng yí zhǐ sòng bié wēng wǔ fēng ，yī yī bú shě ，xiàng duì zhù lì ，zhí dào yuè yá shēng kōng 。“xiǎo lián gōu ”，zhǐ xīn yuè 。
quán cí jiē zòu xiān míng ，yùn jiǎo xiān míng ，dú lái lǎng lǎng shàng kǒu ，qí zhōng huà miàn gǎn shí zú ，yú lè qǔ dā pèi gèng jiàn jué miào ，shí wéi bú kě duō dé de jiā zuò ，wú guài hū qīng dài chén tíng chāo 《cí zé ·bié diào jí 》zhōng píng jià běn cí “qīng jué 、gāo jué ，bú xǔ sú rén wèn (...)
zhè shǒu cí yǐ qīng bǐ xiě nóng chóu ，yǐ jiàn bǐ xiě shēn āi ，gù gǎn qíng zhēn qiē ér bú liú yú tuí biǎo ，fú hé bái shí cí zhōng hé de tè sè 。chén tíng chāo 《bái yǔ zhāi cí huà 》píng lùn shuō ：“shēng qíng jī yuè ，bǐ lì jīng jiàn ，ér yì wèi réng shì hé wǎn ，āi ér bú shāng ，zhēn cí shèng yě (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

这首词以清笔写浓愁，以健笔写深哀，故感情真切而不流于颓表，符合白石词中和的特色。陈廷焯《白雨斋词话》评论说：“声情激越，笔力精健，而意味仍是和婉，哀而不伤，真词圣也(...)
如今等讨人衣，似剥了身上一张皮。谁想四海之内皆兄弟，兼朝廷中举枉错诸直。指云中雁为膳馔，捞水中月觅衣食。(...)
⑴汉关：汉朝的关塞，这里指唐朝军队驻守的关塞。⑵朔云边月：指边境上的云(...)

相关赏析

此年实至和甲午，夏某月甲子记。
8不胜（shèng,旧(...)
东野穷愁死不休，高天厚地一诗囚。
然而天下少安，何也？大国之王幼弱未壮，汉之所置傅相方握其事。数年之后，诸侯之王大抵皆冠，血气方刚，汉之傅相称病而赐罢，彼自丞尉(...)
清时有味是无能，

作者介绍

毛明素 生卒年不详。贞观时人。《全唐诗》录其作于贞观十一年(637)之《与琳法师》诗1首。